ویژگی‌های اجتماعی نقاشان نوگرای ایران

هدف این مقاله نشان دادن ویژگی‌های اجتماعی هنرمندان نقاش نوگرای ایران است. پرسش اساسی این است که آیا می‌توان الگوی ثابتی به‌دست آورد که نشان دهنده تأثیر عوامل اجتماعی بر هنرمند شدن افراد باشد یا خیر. برای پاسخ به این پرسش لازم است ویژگی‏های اجتماعی هنرمندان، در اینجا نقاشان نوگرای ایران معرفی شوند. این مقاله به لحاظ نظری به حوزه جامعه‌شناسی هنر مربوط می‌شود و بر هنرمندان تاکید دارد. چارچوب نظری جانت ولف درخصوص ویژگی‌های هنرمندان مورد استفاده قرار گرفته است. روش کار پیمایش و ابزار تحقیق نیز پرسشنامه همراه با مصاحبه است. متناسب با نظریه جانت ولف، تاکید من در اینجا بر ویژگی‌های هنرمندان در چند حوزه اصلی است که شامل خانواده، آموزش‌های هنری، وضعیت طبقاتی هنرمند، حمایت‌های دولتی، جنسیت هنرمند و ارتباطات دوستانه می‌شود. فرضیه اصلی مقاله هم این است که عوامل اجتماعی مذکور می‌توانند در حرکت فرد به سوی هنرمند شدن نقش داشته باشند. در یک جمع‌بندی کلی از خصوصیات غالب نقاشان نوگرای ایران می‌توان گفت اکثریت آنها در سال 1386 جوان، دارای تحصیلات عالی و متولد تهران و سایر شهرهای بزرگ ایران بودند که در زمان تحقیق در تهران زندگی می‌کرده‌اند و محل زندگی اکثر آنها در تهران در شمال شهر بوده است. نسبت مردان نقاش به زنان نقاش حدود 40 به 60 بوده است که نشان دهنده حائز اکثریت بودن زنان در این عرصه هنری است. اگرچه یافته‌ها نشان می‌دهند که عوامل اجتماعی مختلفی در هنرمند شدن افراد دخالت دارند اما میزان و نوع این متغیرها ممکن است از تحقیقی به تحقیق دیگر به تناسب نوع جامعه مورد مطالعه تفاوت داشته باشد.